Vakantie 1999
7 oktober
 Introduktie |
| inleiding |
| Dag 1 |
| Enschede - Newcastle |
| Dag 2 |
| Newcastle - Edinburgh |
| Dag 3 |
| Edinburgh - Grangemouth |
| Dag 4 |
| Grangemouth - Inverness |
| Dag 5 |
| Loch Ness |
| Dag 6 |
| Inverness - Ullapool |
| Dag 7 |
| Ullapool - Skye |
| Dag 8 |
| Isle of Skye |
| Dag 9 |
| Skye - Oban |
| Dag 10 |
| Oban |
| Dag 11 |
| Oban - Edinburgh |
| Dag 12 |
| Edinburgh - Newcastle |
| Dag 13 |
| Newcastle - Enschede |
Royal Circus Hotel
We hadden weer het standaard ontbijt in de kelder van het hotel. Dat klinkt erger dan het is. Alle gebouwen in de buurt hebben de begane grond ongeveer een meter boven het straatoppervlak. En tussen de straat en de muur zit een ruimte van enkele meters. Die ruimte is bereikbaar met een trap vanaf de straat en dat is dan "de kelder". Vaak is er zelfs een gewone voordeur en is de kelderverdieping een aparte woning.Na het ontbijt zijn we nog terug gegaan naar de kamer om even rustig te lezen tot het tijd werd om te vertrekken. Dat was zo tegen 11:00 uur. We hebben de receptioniste (weer een Australische al was deze ook Nederlandse) de taxi laten bellen. Tijdens het wachten hebben we even gezellig staan kletsen. Zij wil binnenkort naar Nederland verhuizen om in ieder geval Nederlands te leren en er misschien te blijven wonen.
Waverley Station
Na enkele minuten kwam de taxi en we laadden alles in. Die Britse taxi's zijn handig. Er is veel ruimte tussen de stoel van de chauffeur en die van de passagiers. Hier kan dan heel veel bagage (ik zag zelfs een keer een kinderwagen) neergezet worden. Na een korte rit stonden we op het station met onze spullen. Peter is toen de tickets gaan kopen en vervolgens zijn we onderweg gegaan naar perron 19 waar onze trein aan zou komen.Onderweg daar naartoe keken we rond op zoek naar een trolly voor onze bagage. De eerste die we vonden, wou alleen maar linksom rondjes maken en daar kwamen we dus niet ver mee. De volgende deed het wel, maar die stond maar een paar meter van de plek waar de trein zou stoppen. Pauline stond erop om hem toch vol te laden en dat was maar goed ook. Nog geen minuut later werd omgeroepen dat de trein op perron 10, echt helemaal aan de andere kant van het station, zou aankomen en natuurlijk vertrekken.
In een grote optocht zijn alle mensen die op perron 19 stonden vertrokken aan hun lange tocht naar perron 10. Gelukkig had de trein 20 minuten vertraging, dus we waren er allemaal op tijd. Toen de trein er eindelijk aan kwam, was het even zoeken naar goede plaatsen voor ons en de bagage. Er was nog net ruimte in het bagagecompartiment voor twee stuks bagage en de rest paste mooi boven ons hoofd.
Edinburgh - Newcastle
Vanuit de trein is het uitzicht heel anders. Bovendien hoeft Peter niet steeds op de weg te letten. De trein loopt veel vlakker door het landschap. Er zijn daarom tunnels of uitgravingen gemaakt door de heuvels en hele hoge spoordammen of bruggen over de dalen.Onderweg hebben we wel een paar dingen herkend van de
heenreis, zoals een paar grote energiecentrales en een
militair terrein. En de Noordzee natuurlijk. :-)
Ten zuiden van Berwick upon Tweed loopt de lijn zo dicht langs
de kust dat je vanuit je stoel (aan de andere kant van het
gangpad) geen land meer ziet. Net alsof je boven zee vliegt,
zegt Pauline.
Newcastle station
Tegen half twee kwamen we aan in Newcastle. We waren een beetje verrrast, want we hadden twee tussenstops verwacht. Maar zonder stops gaat het gelukkig wat sneller. De stops duren hier veel langer, vooral in de grotere station. Je moet toch wel rekening houden met zo'n tien minuten waarin de passagiers ruimschoots de tijd krijgen om in en uit te stappen.We hebben een paar uur gezellig op het station rondgehangen. De bus naar de veerboot zou 2,5 uur voor vertrek van de boot bij het station passagiers op komen pakken. Zo tegen kwart over drie zijn we dus naar buiten gelopen om daar op de bus te wachten. Die vertrok stipt om half vier om zich in het drukke stadsverkeer te werpen. Dat lukte goed, want een half uurtje later waren we bij de terminal.
Boarding
We haalden snel onze boardingcards. Dat gaf even een probleem, want het reisbureau had doorgegeven dat we nu niet met de auto zouden gaan en dat dus de cards binnen zouden liggen. Maar de receptioniste verwachtte dat ze buiten, bij de carentry, zouden liggen. Uiteindelijk bleken ze dus gewoon binnen te liggen door de goede service van Style 2000.Om 16:30 uur gingen de gates open en mochten we aan boord. We hoefden nu niet af te dalen in de diepe spelonken onder het cardeck, maar mochten opklimmen tot net onder het zonnedek. Onze hut bleek onverwacht groot te zijn. Er waren vier slaapplaatsen. Er waren twee opklapbedden tegen de wanden gemonteerd. Onder het ene bed stond een los enkel bed en tegen de andere wand stond een bank, die omgeklapt ook een bed werd.
Ook het uitzicht beviel ons wel. We hadden 1 van de 3 achterste hutten met een perfect uitzicht over de achterkant van de boot. Tot de afvaart hebben we nog even rondgelopen en een bezoek gebracht aan het buffet voor een lekker bakje thee. Toen bijna iedereen binnen was, hebben we afwisselend van binnen en van buiten de hut de verrichtingen van de crew gade geslagen.
Het vertrek zelf was wat problematisch. Er stond een vrachtwagen klaar om het schip in te rijden, maar dat stond hij al een hele tijd. Uiteindelijk bleek dat er nog op een paar passagiers moest worden gewacht. Toen die paar auto's en fietsen ook binnen waren, kon de vrachtwagen gas geven en het schip in.
Toen ging het luik dicht en werd het vastgezet. Even later vertrok de boot van de kade om vervolgens 180 graden te draaien voor de tocht naar de Noordzee waar we enkele minuten later aankwamen. Toen hebben wij ons weer teruggetrokken in de hut om even uit te rusten.
The 13th warrior
De film was ons op de heenreis zo goed bevallen dat we gelijk een paar tickets hebben gekocht. Jammer genoeg waren het dezelfde films, dus moesten we een andere kiezen. Dat werd "The 13th warrior" die om 23:30 (lokale boordtijd) draaide. Dat gaf ons voldoende tijd om wat op de kamer te liggen, wat rond te lopen op het schip. En om ons nog even op te frissen onder de douche.Om kwart over 11 gingen we naar de bioscoop. Er waren al een paar andere mensen en iets na half 12 kwam iemand van de bemanning om de zaal open te maken en de film te starten. Dit keer was er niemand meer aanwezig van de kijkers naar "notthing hill", want ze waren zo slim om hem een kwartier eerder te laten beginnen.
De film was wel aardig. Eigenlijk was het wel aardig om na de schotten, die eigenlijk gedeeltelijk van noormannen afstammen, een film over noormannen te bekijken. Na de film zijn we gelijk terug gegaan naar de hut om te gaan slapen.