Vakantie 1999
3 oktober
 Introduktie |
| inleiding |
| Dag 1 |
| Enschede - Newcastle |
| Dag 2 |
| Newcastle - Edinburgh |
| Dag 3 |
| Edinburgh - Grangemouth |
| Dag 4 |
| Grangemouth - Inverness |
| Dag 5 |
| Loch Ness |
| Dag 6 |
| Inverness - Ullapool |
| Dag 7 |
| Ullapool - Skye |
| Dag 8 |
| Isle of Skye |
| Dag 9 |
| Skye - Oban |
| Dag 10 |
| Oban |
| Dag 11 |
| Oban - Edinburgh |
| Dag 12 |
| Edinburgh - Newcastle |
| Dag 13 |
| Newcastle - Enschede |
Breakfast
We hadden afgesproken dat we rond 8:30 uur zouden ontbijten. We waren op tijd beneden en het was duidelijk dat men wist dat er weinig gasten waren. Er waren maar twee tafels gedekt en de kan melk voor de cereal was klein. We namen ons standaard ontbijt (Peter dus weer scrambled eggs) en even later kwam Jonathan binnen met een Terry Pratchet boek. Het was duidelijk waar de rest van de tijd over werd gekletst. In ieder geval tot de eigenaar binnen kwam. Want vanaf dat moment was het weer allemaal visserspraat. Het was in ieder geval wel erg gezellig en we bleven tot tegen tienen in het restaurant.We hebben nog even nagevraagd hoe het zat met de ferry naar Mallaig. Volgens Jonathan zou de boot vanaf oktober niet meer zo vaak varen en om er achter te komen als we bij de aanlegsteiger stonden, vonden we wat laat. De eigenaar raadde ons aan om in ieder geval te informeren.
Dunvegan
Na het ontbijt zijn we gelijk naar het noorden getrokken om
het kasteel van MacLeod of MacLeod te bekijken. Dat bleek toch
een heel eind te zijn. Het eiland lijkt niet zo erg groot,
maar met al die bochten om bergtoppen en klippen te omzeilen
moet je een heel eind rijden.
Het kasteel ligt in een grote tuin en is gebouwd op de fundamenten van een heel oud fort. Het is in de loop van de tijd een aantal keren gewijzigd en uitgebreid. Vanuit het kasteel is er een heel mooi uitzicht over Loch Dunvegan.
Op de eerste verdieping voert de rondtocht door een aantal kamers met portretten en gebruiksvoorwerpen van verschillende clan chiefs. Het gaat jammer genoeg niet erg ver terug. Maar tot ergens in de 18e eeuw. Als zijtrip konden we ook even de dungeon bekijken. Vanaf de eerste verdieping is dat niet meer dan een diepe put waarin de gevangenen gestopt worden, zodat ze eigenlijk op de begane grond zitten. Naast de keuken, zodat ze wel de geur van het eten konden krijgen, maar meer niet.
Op een paar plaatsen konden we ook nog een blik werpen op trappen die volledig in de muren waren opgenomen. De muren waren dan ook standaard ruim een meter dik. Zo was er een wenteltrap in de muur van de feeëntoren en eentje in de muur bij de eetkamer. Die laatste liep naar de keuken beneden. Van de oorspronkelijke keuken was niet veel meer over. Alleen een tekening van hoe het er uit had kunnen zien en wat keukengerei.
Er was ook een videopresentatie met de huidige clan chief, die een aantal van de tentoongestelde stukken nader beschreef. De geschutstuin zijn we niet in geweest, want die ligt echt aan de loch-kant van het kasteel en het waaide toen erg hard. En bij vlagen regende het grote waterdruppels.
Ondanks de kans op regen besloten we toch nog even door de
tuinen te lopen. Eerst een zoektocht door de bostuin met op
een gegeven moment een heel mooi zijaanzicht van het kasteel.
Daarna zijn we de tuin rond de beek, die langs het kasteel
loopt, ingegaan. Hier zijn een paar mooie stukjes tuin te
zien. Ook de waterval is, al is hij niet zo erg groot, best
wel mooi.
Glendale
Rond 12:30 uur vertrokken we vanaf de parkeerplaats om ons geluk te beproeven in de richting van Glendale op het oostelijke "schiereiland" van Skye. Het is goed te begrijpen waarom dit gebied zo lang bijna ongebruikt heeft gelegen. De weg is zeer smal en de klippen en dalen zijn bezaaid met turf. Maar het uizicht is zeer mooi. Het is daarom ook vreemd dat pas sinds enkele jaren in dit deel van het eiland toeristische activiteiten ontplooid worden.
Colbost Folk Museum
Het eerste dat we tegen kwamen was een oud huis, zoals dat
vroeger door de clansmen werd bewoond. Een beschrijving
hiervan hadden we al in Fort Augustus gezien en gehoord. Nu
konden we er eentje in het echt van binnen en buiten bekijken.
Maar eerst moesten we langs de ticketboot. Het was een echte
boot. Tenminste de voorste helft er van en nog op z'n kop ook.
Binnen zat niemand. Het enige dat er te zien was, waren een
geldkist, een schrift en een rol tickets. We moesten zelf geld
in de kist doen, onze namen in het schrift schrijven en twee
tickets pakken. Want op zondag had de gids vrij!!!
Het huisje zag er uit, zoals we verwacht hadden. Binnen
twee delen voor het vee en de mensen, met allerlei spullen die
vroeger ook in zulke huisjes waren. Zo was er een hemelbed en
een kinderwieg. Maar ook allerlei kookspullen en boven het
brandende vuur hing een pot met iets onbestemds. Door de wind
trok de rook niet echt goed weg door het gat in het dak, dus
regelmatig hing de hele kamer vol rook. Dat hebben we de rest
van de dag geroken.
Skye Silver Jewelry
Een tijdje later kwamen we bij de oude school van Glendale. Hierin is nu de juwelier gevestigd. Hier zijn allerlei, voornamelijk zilveren, sieraden te vinden, die op Skye zijn gemaakt. Er zitten hele mooie exemplaren bij, maar daar is de prijs dan ook naar. We zijn dus maar vertrokken met een paar niet-zilveren souveniers.Lunch
Het is net of de weg niet eindigde, want we konden nog steeds verder rijden. Op een gegeven moment hadden we echter wel zin in iets vloeibaars in onze buik en bij het eerste restaurant dat we tegen kwamen, zijn we gestopt voor een pot thee en twee scones. Ze hadden daar een aantal hele leuke boekjes op de tafels liggen. Voornamelijk cartoons over schapen en allerlei daarmee samenhangende zaken. Zo was er een boek ove lammeren en wat daar voor nodig is (vanaf de kennismaking tussen de ram en zijn vrouwtje). Ook het boek over hoe schapen geschoren moeten worden, en hoe juist niet, was grappig om te bekijken.Portree
Na de lunch besloten we rechtsomkeert te maken en via dezelfde route terug te rijden naar Dunvegan. Dat lukt behalve het laatste stukje, want we waren op de heenreis via een soort sluiproute vanuit het centrum van Dunvegan richting Glendale gereden. Die konden we van deze kant niet vinden. Maar de afslag op de A863 was niet te missen. Er was nog even een misverstand of de wolfabriek, die we zochten, in Dunvegan of in Portree was. Er bleek we een wolwinkel of zoiets in Dunvegan te zijn, maar niet degene die we zochten. Via de A850 en de A87 gingen we vervolgens op weg naar Portree, waar de wolfabriek zou liggen. (Pas thuis merkten we dat we helemaal de verkeerde brochure hadden bekeken. Het was de bedoeling dat we naar Skyeskins ten noorden van Stein zouden gaan.) De "Skye Woolen Mill" in Portree bleek in ieder geval op zondag gesloten te zijn. We reden dus snel door naar het centrum om wat verse ponden uit de muur te trekken.
Toen vonden we het wel weer tijd worden om naar het hotel
terug te gaan. We stopten nog even bij "the Aros experience"
maar alleen om van het uitzicht over de baai bij Portree te
genieten. We besloten om rechstreeks middendoor te steken over
de B-weg tussen Portree en Struan. Dit is een mooie, smalle
(Single file traffic) weg over de vlaktes in het centrum van
het eiland. Ik zeg dan wel vlaktes, maar dat zijn het alleen
maar in verhouding tot de rest van het eiland. Vooral aan de
oostkant zijn diepe valleien waar de stromen hun weg al eeuwen
zoeken en zo hun sporen hebben achter gelaten. We zagen zelfs
nog even de auto van Jonathan. De fiets die hij normaal
gebruikt om de visplaatsen op te zoeken, zat nog op de auto.
Hij was dus niet ver weg, maar we hadden geen zin om hem te'
gaan zoeken in de uitgestrektheid van het gebied. Bij de kust
was het nog even een twijfel of we ten noorden of ten zuiden
van het hotel aan de kust waren gekomen. We waren er echter
snel over eens dat we verder naar het noorden moesten. Alleen
de afstand was een discussiepunt, maar dat was zo afgelopen
toen we bij de afslag naar het hotel waren aangekomen.
We moesten nog even naar huis bellen, omdat onze computer 'Nathan' het gister begeven leek te hebben. Maar met hulp van Wouter, van de buren die onze katten verzorgen, was het zo weer opgelost. Teruggekomen in het hotel gingen we gelijk naar onze kamer om weer even tot rust te komen van deze enerverende dag.
Tegen 19:30 uur gingen we naar beneden voor het diner. Deze
keer maakten we een keuze uit het restaurantmenu; zalm en
sirloin steak. Het smaakte heerlijk en net als gister kwam
Jonathan tijdens het eten terug van het vissen. Wij waren vlak
daarna klaar en zijn weer naar de lounge gegaan. Deze keer was
echter Jonathan niet degene die met ons kwam praten. De
dochter van de eigenaar had namelijk bij het schoonmaken van
onze kamer bully, onze laptop, gezien. En zij vond hem zo
"small and neat". Ze vertelde over haar ervaringen met moderne
technieken in het hotel; mechanische typemachine, elektrische
typemachine, tekstverwerker en sinds kort een echte computer.
Omdat ze zo'n moeite had om haar vader van het nut te
overtuigen, heeft ze hem zelf betaald. Maar haar vader kan al
niet meer zonder. Zelf werkt ze normaal op Dunvegan Castle bij
de administratie en daar doet ze meer ervaring met computers
op. Ze is echt iemand die het leuk vindt om met computers te
werken, al vindt ze het soms moeilijk om te ontdekken hoe je
hem moet vertellen wat hij moet doen.