Vakantie 1999
30 september
 Introduktie |
| inleiding |
| Dag 1 |
| Enschede - Newcastle |
| Dag 2 |
| Newcastle - Edinburgh |
| Dag 3 |
| Edinburgh - Grangemouth |
| Dag 4 |
| Grangemouth - Inverness |
| Dag 5 |
| Loch Ness |
| Dag 6 |
| Inverness - Ullapool |
| Dag 7 |
| Ullapool - Skye |
| Dag 8 |
| Isle of Skye |
| Dag 9 |
| Skye - Oban |
| Dag 10 |
| Oban |
| Dag 11 |
| Oban - Edinburgh |
| Dag 12 |
| Edinburgh - Newcastle |
| Dag 13 |
| Newcastle - Enschede |
Nederlanders
Tot onze schrik bleken er in de onbijtzaal 10 Nederlanders te zitten. En ze waren net zo luidruchtig als we gewend waren. Ze bleken ook een rondtocht door Schotland te maken in twee grote MPV's. Ze waren gelukkit eerder klaar dan wij, zodat we ons ontbijt in rust af konden maken. :-)Nessie
Na het ontbijt bleken de andere Nederlanders al weer weg te
zijn. Wij vonden het ook tijd om eens op zoek te gaan naar
Nessie. Omdat het motel aan de A862 lag, besloten we die
gewoon te volgen en met een grote boog naar Drumnadrochit te
gaan. Daar was "Nessie 2000", het informatiepunt over het
grote monster. En daar waren ook de auto's van de andere
Nederlanders. We hebben ze de hele dag niet meer gezien. Er
werd veel informatie gegeven over allerlei meldingen en
onderzoek dat gedaan was. Het leuke was dat aan het eind van
ieder onderdeel een paar kritische noten werden vermeld. In de
trand van "Wat zou een logische verklaring zijn voor datgene
dat gezien of gemeld is?".
Urquhart
We waren net weer onderweg toen we de borden van kasteel Urquhart zagen. In eerste instantie hadden we er geen zin in, maar ik draaide toch de parkeerplaats op. Hier konden we eindelijk onze vouchers van "Historic Scotland" activeren, zodat we vanaf nu 14 dagen gratis dit soort zaken zouden kunnen bezoeken. Voor de volgende keer weten we nu wel dat we beter een kortere periode kunnen nemen. Die paar dagen aan het begin of eind kunnen er wel af, want de tijd gaat pas in vanaf het eerste bezoek.Het kasteel is niet meer dan een ruïne, maar het grondplan is nog wel goed te zien. Daarnaast zijn de kelders en de woontoren nog goed te bereiken met wenteltrappen. De rest alleen via aangelegde paden. Toen we uit de woontoren kwamen, hoorden we het voor de eerste keer: doedelzakmuziek. Op de eerste verdieping van het wachthuis liep een echte doedelzakspeler in originele Schotse klederdracht.
Fort Augustus
Hierna reden we door naar Fort Augustus op het zuidelijkste punt van Loch Ness. Dit is ook het beginpunt (of eindpunt afhankelijk van hoe je het bekijkt) van het Caledonian Canal dat de oostkust en de westkust van Schotland met elkaar verbindt. Hierdoor was men niet meer genoodzaakt via de noordpunt van Schotland te varen. In vroeger tijden voer men zelfs door dit kanaal ivan het vasteland van Noord-Europa naar Azië en Amerika. Het kanaal tussen Frankrijk en Engeland werd toen nog niet zo gebruikt als nu. Tijdens onze aanwezigheid werden er net 6 boten geschut via de 9 "locks" in Fort Augustus.The Craftman Centre
Onderweg naar de abbey op de oever van Loch Ness, besloten we even een klein gebouwtje met "The Craftsmen Centre" er op binnen te lopen. Hier zouden alleen lokaal geproduceerde souveniers te koop zijn. Maar er stond ons een grotere verrassing te wachten. In een afgescheiden deel van het gebouw was een verteller bezig. De verkoper rinkelde even met de bel en de verteller stopte. Hij was nog maar een paar minuten bezig en om ons nu een uur te laten wachten vond men niet leuk. De verkoper en de verteller zagen er precies uit, zoals je je echte oude Schottish Highlander voorstelt.Het was een leuk gebracht verhaal met allerlei interessante informatie. De ruimte was ingericht als een oud huis uit de tijd toen de meeste clanleden nog op het land werkten. De ingang was de normale ingang voor de mensen. De uitgang was de oude ingang voor de dieren. Hier werd veel over verteld en tevens liet hij ons zaken zien, zoals de schapekop die nog in de soeppan zat en het turf dat gebruikt werd als haardblokken.
Het tweede onderwerp was de klederdracht. Met twee vrijwilligers (een man en een vrouw) uit het publiek liet hij zien hoe de kleding gedragen werd. De kleding bestaat eigenlijk uit niet meer dan een grote deken van 8 bij 1,5 meter. En voor het aantrekken moest je op de grond gaan liggen, nadat de plooien voor op de rug waren aangebracht. Eigenlijk sta je er versteld van op hoeveel manieren die dekens gedragen kunnen worden.
Het laatste onderwerp waren de wapens. Je staat er
eigenlijk versteld van hoe zwaar zo'n groot zwaard eigenlijk
is. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de lengte precies
goed is om af en toe even te rusten met de kin op het handvat.
:-)
Maar ook de dolk en het schild, met extra punt in het midden,
werden uitgebreid belicht. Het houten schild kon zelfs kogels
afweren als hij goed gebruikt werd. En een highlander met
zwaard, dolk en gepunt schild is een vervaarlijk tegenstander.
Als laatste werd een soort lans getoond. Voortgekomen uit een
landbouwwerktuig nu zeer geschikt voor het hakken en steken
van tegenstanders.
Na nog even taart gegeten te hebben, bleken we toch nog ruim twee uur in Fort Augustus te hebben doorgebracht. We vertrokken om via de zuidkant van Loch Ness weer naar Inverness terug te rijden. Om van het uitzicht te kunnen genieten namen we natuurlijk de route langs Loch Tarff en via Foyer. Voor de verlate lunch stopten we tegenover Urquhart Castle om daar van het uitzicht te kunnen genieten.
Na een tochtje van 94 mijl kwamen we weer aan bij het hotel waar we even gingen uitrusten voor we van het diner gingen genieten. Alhoewel genieten... Zelf voelde ik me niet zo lekker en Pauline had de verkeerde keuze gemaakt. Zalm gefrituurd in broodkruimels smaakt niet zo lekker als het klinkt. Voor 21:00 uur lag ik al te pitten.