Vakantie 1999
2 oktober
 Introduktie |
| inleiding |
| Dag 1 |
| Enschede - Newcastle |
| Dag 2 |
| Newcastle - Edinburgh |
| Dag 3 |
| Edinburgh - Grangemouth |
| Dag 4 |
| Grangemouth - Inverness |
| Dag 5 |
| Loch Ness |
| Dag 6 |
| Inverness - Ullapool |
| Dag 7 |
| Ullapool - Skye |
| Dag 8 |
| Isle of Skye |
| Dag 9 |
| Skye - Oban |
| Dag 10 |
| Oban |
| Dag 11 |
| Oban - Edinburgh |
| Dag 12 |
| Edinburgh - Newcastle |
| Dag 13 |
| Newcastle - Enschede |
Ullapool pottery
's Morgens een rustig ontbijt. Weer geen scrambled eggs, maar ik moet daar toch weer aan beginnen. :-)Hierna nog even naar de kamer en de spullen naar de auto brengen. Bij het uitchecken ging er bijna iets mis, want de receptioniste was net nieuw die dag en snapte onze vouchers niet echt. Hulp van de eigenaar bracht uitkomst. We namen maar gelijk gebruik van het moment om de weg te vragen naar de pottery.
Die pottery viel in ieder geval fors tegen. Het was een gewone winkel waar in de hoek 1 persoon wat bordjes aan het beschilderen was. We waren hier snel weg en op zoek naar een "postoffice" voor postzegels voor de kaarten, die we al een paar dagen meesleepten. Natuurlijk waren we er weer vlak bij toen we de weg vroegen. En de laatste noodzakelijke actie in Ullapool was het volgooien van de dieseltank van de auto, want na ruim 380 mijl was die wel zo leeg dat ik het niet aandurfde om zonder een volle tank verder te rijden over onbekende wegen. Het tanken is niet zo anders dan bij benzine. Je moet alleen even opletten dat je de goede pomp pakt.
single track roads
Het eerste deel van de weg (A835) ging nog wel, maar toen we de A832 opdraaiden doken de steile hellingen en de "single track roads" weer op. Het was weer echt genieten van het uitzicht en op een gegeven moment begon ook het weer mee te werken. Dit leverde een paar mooie vergezichten op door zonlicht beschenen berghellingen op.De route varieerde van vlak langs de kust tot hoge tochten door het binnenland van het ene loch naar het andere of naar een baai. Zoals bijvoorbeeld naar de "Gruinard Bay" waar een dorpje aan de kust (coast) ligt dat "Coast" heet. Even later maakten we weer een doorsteek over een paar hoge kliffen of bergen naar Aultbea waar een NAVO-brandstofopslag o.i.d. ligt.
Ewe
Vanaf Aultbea volgden we Loch Ewe naar Poolewe, de plaats waar de Ewe komend vanuit Loch Maree de kust bereikt. In Poolewe besloten we even een tea shop op te zoeken. Het werd de "Bridge Cottage Coffee Shop". Hier hebben we een Earl Tea en Scone genomen. Pauline nam de thee. Peter nam een lekkere koffie (met topper!). Het is een leuk hutje en zeer sjiek in vergelijking met andere plaatsen en drankgelegenheden waar we zijn geweest.Bij het vertrek zagen we nog een Nederlandse wagen uit Badhoevedorp. Misschien dat hij ook voor een stop hier was, maar hij zou ook geïnteresseerd kunnen zijn in Slioch, het winkeltje naast/bij de tea shop. Hier komen de "outdoor" pakken van allerlei reddingsteams in de omgeving en ver daarbuiten vandaan. Vanuit Poolewe doken we weer het binnenland in om bij Gairloch even aan de kust te komen.
Loch Maree
Die kusttocht was maar kort, want de weg dook snel weer het binnenland in om bij Loch Maree weer aan een groot water te komen. Dit is onderdeel van een natuurreservaat. De tocht langs zo'n door bergen omsloten Loch is heerlijk.We kregen ook nog een paniektelefoontje van Jac, want hij had ontdekt dat Nathan, onze centrale server, het niet meer deed. Hij kreeg er in ieder geval geen verbinding meer mee. Het was niet alleen de huurlijn naar merlin, maar ook de beantwoorders werkten niet meer. We besloten dat we Joost of Marijke zouden inschakelen om de boel weer aan de praat te krijgen, want op zondag moesten de weekendtaken van het NL stembureau worden uitgevoerd. Maar door alle drukte en schoonheid van het landschap zijn we dat vergeten.
Wester Ross Coastal Trail
Bij Kinlochewe besloten we de Wester Ross Coastal Trail te gaan volgen. En er is duidelijk onderscheid tussen een coastal route en een coastal trail. Bij een trail zie je duidelijk de geschiedenis van weg. Aangelegd om met paard of hooguit ossewagen gebruik van te maken. Twee paarden konden elkaar passeren, maar voor de ossewagens waren er weer veel "passing places".We hebben de trail niet helemaal gevolgd, want bij Shieldaig kwamen we tot de conclusie dat de route langs de kust waarschijnlijk wat te lang zou duren. We namen dus de A896 binnendoor om bij Loch Kishorn weer op de trail te komen. Hier konden we hem dus weer goed volgen tot de A87. Wel leuk om op te merken was dat bij ieder bord naar de plaats Stromeferry als onderschrift "no ferry" werd vermeld.
Skye
Al van ver was de brug over Loch Alsh te zien. Het is dan ook
een zeer hoog en imposant bouwwerk. Het is een tolbrug, dus
bij de opgang moesten we de knip trekken. Terwijl de cassiere
het wisselgeld verzamelde duwde iemand anders ons een map met
allerlei folders over Skye in de hand. Bij bestudering bleek
er nu voldoende informatie te zijn om de zondag en de
maandagmorgen goed door te komen.
Het hotel ligt aan de westkust aan Loch Bracadale. Na enige tijd op de A87 doorgebracht te hebben, moesten we dus weer oversteken. En dan niet alleen oversteken naar de andere kant, maar ook over de bergen in het midden van het eiland heen. Daar aangekomen volgenden we de kust weer waarbij we het hotel eerst voorbij reden. Het ligt op een landtong en is vanaf de weg niet te zien. Je moet op een groot bord letten in een weiland langs de weg om vervolgens weer op een "single track road" uit te komen die eigenlijk doodloopt bij het hotel en enkele andere gebouwtjes.
De dag was wel vermoeiend, dus voor het eten was het eerst even rustig bijkomen of slapen (voor Pauline). In zo'n Britse auto zit je toch duidelijk anders dan in eentje met het stuur links. En omdat de auto smaller is, zit je ook veel schuiner en de andere kant op dan normaal. Ik begin het echt in mijn bilspieren en heupen te voelen na een lange bochtige rit door en over de bergen.
Onverwacht bleek er een tafel in het restaurant te zijn gereserveerd voor ons. Normaal moet je dat opgeven. Maar wij waren de enige gasten, die aanwezig waren, dus konden we net zo goed in het restaurant van onze barmeals genieten. De enige andere gast, Jonathan, was vissen. Hij kwam tegen het eind van ons eten bij het hotel terug. Zelf zijn we na het eten in de lounge gaan zitten voor de thee. Dat was ons gister zeer goed bevallen. Alleen was er nu geen echt haardvuur.
Enige tijd later kwam Jonathan ook binnen en we hebben ruim een uur gezellig zitten kletsen over vissen en internet. Hij blijkt een visfarmer te zijn, maar daarnaast nog muziek te maken in een eigen studio. Hij probeert de muziek via Internet te verkopen, maar dat wil niet zo lukken, omdat niemand zijn site kan vinden. Hier hebben we verder niet veel over kunnen kletsen, want het ging weer snel over op vissen, toen de eigenaar van het restaurant er bij kwam. Toen was het hoofdzakelijk uitwisselen van tips en goede visstekken.