Vakantie 1999
5 oktober
 Introduktie |
| inleiding |
| Dag 1 |
| Enschede - Newcastle |
| Dag 2 |
| Newcastle - Edinburgh |
| Dag 3 |
| Edinburgh - Grangemouth |
| Dag 4 |
| Grangemouth - Inverness |
| Dag 5 |
| Loch Ness |
| Dag 6 |
| Inverness - Ullapool |
| Dag 7 |
| Ullapool - Skye |
| Dag 8 |
| Isle of Skye |
| Dag 9 |
| Skye - Oban |
| Dag 10 |
| Oban |
| Dag 11 |
| Oban - Edinburgh |
| Dag 12 |
| Edinburgh - Newcastle |
| Dag 13 |
| Newcastle - Enschede |
Ochtendrust
Vanmorgen zijn we lekker rustig begonnen. Nieuwe kleren uitzoeken en aantrekken. Pauline bleek niet voldoende warme spullen bij zich te hebben, dus zijn we even in mijn tas gedoken. Toen kwamen we tot de ontdekking dat de lenzenvloeistof niet geneutraliseerd was. Dat bood ons een reden om na het ontbijt rustig te relaxen in de kamer tot een uur of elf.Tja, het ontbijt...
Er was geen buffet, dus moest alles bij de serveerster besteld
worden. Dat was even uitzoeken en uiteindelijk bleek dat we de
jus d'orange waren vergeten. Bovendien moesten we voor de
cereal volstaan met de melk op de tafel. Als je er rekening
mee houdt dat die normaal ook voor in de thee is, was het wel
erg weinig. Zelfs te weinig voor alleen twee keer cereal. Ook
de keuze in jam en marmelade was beperkt. En dat terwijl het
hotel toch wel een goede indruk had achtergelaten bij de
bezichtiging van de bar en de lounge.
En van een paar andere hotelkamers. Voor speciale gelegenheden kun je namelijk een paar speciale kamers boeken (a 55,50 pond pppn). De ene heeft een groot hemelbed en een groot rond bad, terwijl de andere kamer een groot (ruim 2 meter) rond bed heeft en een grote badkamer met jacuzzi. Daarnaast hebben ze nog twee suites.
Vlak voor we wilden vertrekken, werden we nog gestoord door de schoonmaakster. Ze wilde even controleren of we al weg waren, zodat ze de kamer schoon kon maken. We vertelden dat we over een kwartiertje wel weg zouden zijn. En dat lukte ook ruimschoots.
Sea-life
We reden eerst terug in de richting van Fort Williams. We hadden daar gistermiddag een sea-life met seals gezien en die wilden we wel even bekijken. We waren net op tijd voor het voeren van de zeeleeuwen. En de zeemeeuwen, want die trokken zich niets aan van de grote zeeleeuwen op jacht naar de vissen die de verzorger in de basins gooide. Er waren drie volwassen zeeleeuwen, die niet meer in het wild teruggezet konden worden. Ze worden nog wel gebruikt voor het fokken van jonge zeeleeuwen, die vervolgens wel uitgezet kunnen worden.Dit centrum blijkt het allereerste sea-life centrum te zijn geweest in de wereld. Het dateert van voor 1980. Toen is de eerste zeeleeuw gebracht, die nu dus zo'n 19 jaar oud is. En sinds die tijd zorgen ze ook voor de opvang van zieken en verlaten jonge zeeleeuwen.
Naast de zeeleeuwen is er ook een basin met roggen in allerlei maten en een basin met haaien. In een groot ringvormig basin zwemmen honderden haringen hun rondjes.
Na het voeren van de zeeleeuwen was er ook nog een demonstratie bij de haaien. Maar dit keer was het niet de verzorger die de haaien voerde. Hij strooide visreepjes en kleine inktvissen uit over de rand van het basin en het publiek mocht de haaien voeren. Het was niet een kwestie van in het water gooien van de vis. Je moest de vis in het water houden, zodat de geur de haaien aan zou trekken. Daarna moest het aas vlak boven het water gehouden worden, zodat de haaien het uit je hand kon pakken. Dat was wel opletten, want een paar haaien waren echt wild op het voer.
Daarna zijn we ook nog wezen kijken in de nursery voor jonge zeeleeuwen, maar die waren er (gelukkig) dit keer niet. We kregen zelfs een blik achter de schermen, ehhh, in de grote tanks. Hierin zwom het overschot aan vissen en inktvissen. Een deel was bestemd als voer voor de andere vissen, zoals haaien, en een ander deel zou door gaan naar andere sea-life centra.
Frantic Food Frenzy
Er was ook een basin met zalmen met daarnaast een paar voerdispensers. Dat waren van die automaten waaruit ook allerlei klein speelgoed en snoepgoed komt als je er geld in gooit. Dat deden we dus en we kregen een hand vol zalmvoerkorrels. En als we die in het basin gooiden, werden de zalmen echt wild in hun jacht op het voer. Zouden ze alleen dit krijgen? En als er dan maar een paar bezoekers komen?Na nog even rustig alles bekeken te hebben, liepen we door naar het restaurant voor een lekkere bak thee. Het restaurant lag in een ander gebouw met uitzicht over Loch Creran. Er was een speciaal deel voor kinderen. Voor jarigen waren er extra attracties, zoals het zelf voeren van de zeeleeuwen.
Gesloten
Onderweg terug naar Connel zagen we een bord verwijzend naar een kasteel. Het leek ons wel leuk daar even te gaan kijken. Na een paar mijl over slechte en smalle wegen kwamen we bij het kasteel: GeslotenDus keren en terug naar de grote weg. Maar eerst moesten we nog uitwijken voor een grote vrachtwagen. De auto moest dus de berm in, want een goede "passing place" was er daar neit te vinden.
Rare Breed Farm
Hierna gingen we verder in de richting van Connel om daar de afslag naar de Rare Breed Farm te nemen. Onder de spoorbrug door kwamen we weer op een smalle "singel track road" met best wel weinig "passing place's".Bij de farm was het even moeilijk om te betalen, want de enige bediende was aan het telefoneren. Maar na enkele minuten waren we toch ons geld kwijt en mochten we naar binnen. Er waren vooral allerlei schapenrassen en geitenrassen te zien. Hier en daar waren er ook nog andere dieren, zoals lieve, kleine, zwarte varkentjes en allerlei hoenderen. Ze hadden ook nog een redelijk jong schots rund, maar die wou niet echt op de foto bij de bezoekers voor ons.
Onderaan in het dal was een groot stuk grond met een familie varken; pa, ma en een heleboel biggen, die de berg afgestormd kwamen toen ze merkten dat er mensen waren. Misschien wel met voer. Er was ook nog een groot afgeschermd deel met "red deer", maar die waren niet te zien.
Vervolgens konden we vlak langs de stroom weer terug de berg op lopen. Tegenover de ingang waren een paar grondstukken, waar we zelfs naar binnen mochten bij de dieren. Hier liepen een aantal angoraschapen, herten en lama's rond. Van bovenaf hadden we een goed uitzicht over de farm en het omliggende land. Maar om bij de uitgang te komen, moesten we die heuvel af en over de stroom. En daar konden we weer omhoog om in de tearoom uit te kunnen rusten met wat thee en scones. Je blijft dan een leuk uitzicht houden over de farm en je kunt goed zien hoe andere mensen reageren op de dieren. En hoe de dieren reageren op sommige mensen.
Oban
Toen maar weer verder in de richting van Oban. Terug over dezelfde weg wilden we niet en in Oban was trouwens een Tesco. Pauline had nieuwe batterijen nodig en Peter een nieuwe filmrolletje. Met zo min mogelijk foto's er op, want anders moeten we zo lang wachten op de laatste serie foto's. Buiten de vakantie maken we niet zo veel foto's en we vinden het niet leuk om zo lang te moeten wachten.Toen we gistermiddag even door Oban waren gereden, leek het al geen leuke plaats. Die indruk is niet gewijzigd. Het is een saaie stad en we reden dus zo snel mogelijk naar de Tesco en van daaruit terug naar het hotel. We zijn niet gelijk naar binnen gegaan, maar hebben eerst een wandeling naar de oever van Loch Etive. Hier waren ook nog de tuinen van het hotel en daar hebben we dus ook nog even van genoten.