Vakantie 1998

9 oktober

Muncaster Castle

Na het ontbijt en uitchecken onderweg naar Muncaster Castle and Owl Center. Vanuit het dal was het kasteel al duidelijk op de helling te zien. Het zag er imposant uit. Nu alleen nog even de berg op en de parkeerplaats op. Hoe laat gaat hij open? Ojee, het kasteel opent pas om 12:30 uur, Maar het Owl Center al om 11:00 uur. Dus nog maar een paar minutjes wachten. Ondertussen konden we genieten van een kleine vrachtwagen die blijkbaar panne had, want er kwam een sleepwagen van een garage en de vrachtwagen werd opgeladen.
Toen was het ook tijd om de tuin van het kasteel in te gaan. Natuurlijk vonden wij een modderig pad dat eigenlijk afgesloten was i.v.m. onderhoud. Daar waren ze trouwens vollop mee bezig in de tuin. En toen stonden we dus bij een achterdeur van het Owl Center en die deur was dicht. Dus even omlopen en aan de voorkant naar binnen. Hier worden voornamelijk uilen gehouden voor het fokken en uitzetten in de oorspronkelijke gebieden. Ik wist niet dat sommige uilen zo groot konden worden. Tot wel een halve meter hoog. We hebben zelfs een paartje Mackinder Eagle Owl's geadopteerd. Binnenkort verschijnt het officiele document op deze site.
Het begon nu echt te hard te regenen om nog langer van de tuin te genieten, dus we stapten snel weer in en gingen op weg.

Hardknott Pass

De tocht over de pas gistermiddag was ons zo goed bevallen dat we weer een pas wilden proberen. In verband met de richting viel de keuze op Hardknott Pass en Wrynose Pass. Dat hebben we geweten. Mijlen van te voren werden we al gewaarschuwd voor het gebruik van deze weg. Waarschuwingen voor hellingen met een verhouding van meer dan 30% tot 1:3 werden al vroeg gegeven. Er stond een groot waarschuwingsbord aan het begin van de helling. Het leek zo leuk te beginnen met een aantal steile hellingen. Maar langzaam maar zeker werden de hellingen steiler en de haarspeldbochten scherper en korter. In de binnenbochten waren hellingen van meer dan 50% heel gewoon. En wat het extra gecompiceerd (gevaarlijk?) maakte was de regen. Over het wegdek stroomde een constante stroom water van boven naar beneden. Na een flink aantal angstige minuten (is de moter sterk genoeg? slipt hij niet weg? valt hij niet om?) kwamen we op de hoogvlakte en gingen kort daarna over hetzelfde soort hellingen naar beneden.
Tot de volgende pas...
Want het waren twee afzonderlijke passen met ieder hun eigen omhooggaande hellingen en omlaaggaande hellingen. Maar uiteindelijk haalden we Ambleside zonder grote problemen.

Ambleside

We wilden wel weer eens gaan kijken in een glasblazerij, maar we waren wat te ver doorgereden en de stad al uit eer we de blazerij gezien hadden. Hij was dan ook goed verborgen achter het Bridgehouse, want hij was niet zo groot. Er werd hoofdzakelijk sierglaswerk gemaakt, zoals vazen, diertjes enz.. Ondanks dat het het nog regende zijn we even door de stad gelopen. Er is een mooie watermolen, met kleine winkeltjes erin, maar het werd ondertussen weer tijd om op te stappen.

Onderweg naar Carlisle

Om even op te schieten dus snel de A591 genomen tot aan Thilmere. Hier zijn we aan de westkant om het meer gereden. Dit is zeer aan te raden voor iedereen die de extra paar minuten reistijd kan missen. We besloten om de route terug naar de A591 over de dam te nemen, maar jammer genoeg kan/mag daar net gestopt worden. Dan was de andere route misschien leuker geweest.
Vanaf Keswick hebben we steeds de grote weg gevolgd, maar het voordeel hiervan is dat je opschiet en dat je toch de omgeving op je in kan laten werken.
In Carlisle konden we het hotel niet vinden, want de aanwijzingen gingen uit van aankomst via de M6. Toen we dus vanuit Carlisle richting M6 reden, konden we het hotel niet vinden. Bij de M6 dus maar weer gekeerd (HET voordeel van de rotondes) en terug gereden. Het hotel bleek net honderd yard verder richting stad te liggen dan het kruispunt waar wij op de weg naar de M6 waren gekomen.