Vakantie 1996

16 oktober

Wakker geworden om 7:00 uur door het gepiep van Peters horloge. Met moeite opgestaan en ons voor het Engelse publiek toonbaar gemaakt. Heerlijk ontbeten, op Europese wijze, want dat Engelse ontbijt met bacon and eggs in de ochtend, nou daar moeten we allebeide van rillen. Rond 9:15 uur verder gereden richting Hastings, want daar was Sea-life, een zout water aquarium. Bijna gelijk naar toe gereden, want in tegenstelling tot gisteren heb ik de kaart mogen vasthouden. We hebben de toeristische route genomen, langs de kust. Het was wel een beetje fris, maar op de stops onderweg hebben we lekker rondgelopen in een heerlijk zeebriesje! Even de autogeur eruit laten waaien!
Eigenlijk maakte ik op het eind een kleine vergisseng, maar dat komt (zo verklaar ik gelijk tot mijn eigen verdediging) dat de kaart geen stadsplattegrond bevat, dus binnen in een stad is het een beetje gokken waar je naar toe rijdt!

Sea-Life is klein, maar voor de kleintjes (lees Peter) een leuke attractie. Vooral het zandbassin waar roggen en haaien vrij zwommen, is interessant om naar te kijken. Aanraken mocht overigens niet, daar er in het water ook een elektrische aal was, die de laatste paar maanden in een slecht humeur was. Ze was namelijk al een half jaar zwanger en moest nog zo'n 1.5 jaar gaan! Je handen in het water mochten dus niet, of je moest jezelf een nieuw kapsel, alla Einstein, aan willen laten meten.

Overigens snappen de engelsen het metrisch stelsel nog niet helemaal, op de foto zie je Peter onder een paal die op 1m75 is opgehangen om te voorkomen dat te hoge auto's daar geparkeerd worden. De grap is nu dat Peter eigenlijk 1m92 lang is!

Na in Hasting nog wat te hebben rond gelopen (denk je Scheveningen in de herfstvakantie eens in, en je hebt een aardige impressie van Hasting) zijn we op weg getogen naar Salisbury via de kustweg.

Lunch

Ter hoogte van Briton hebben we de M3 naar het noorden gepakt, om vervolgens bij <Bla> verder oostwaarts te trekken. Ergens halverwege deze rit kreeg ik ineens door hoever ons einddoel van die dag (Salisbury) eigen lag, en hoe weinig we waren opgeschoten! Dat wordt dus snelwegen, zei ik tegen Peter, maar helaas kwamen die pas weer heel erg aan het eind van de rit tevoorschijn… Enfin, op de kaart kunnen jullie precies nazoeken hoe wij die dag verder in de auto hebben doorgebracht.

Het hotel

In Salisbury raakten we vreselijk verdwaald, omdat we als gerechtsaarde Hollanders er van uit gingen dat iedere stad netjes bij de ingang wel een informatiebord zou hebben staan. Niets van dit alles bleek het geval te zijn, na enige malen tevergeefs door het centrum van Salisbury te hebben gereden, besloot Peter maar naar het ziekenhuis te rijden, om vanaf daar met het hotel te bellen en dan een makkelijk oriëntatiepunt tot onze beschikking te hebben. Dit bleek achteraf een gelukkige keuze, want toen ik belde met het hotel, en de man had uitgelegd waar we waren, zei hij’ Hee, dan ben je ongeveer 300 yards van het hotel!!!’ 'Toeval' wil je nu zeggen, maar Peter en ik weten wel beter… (Stonehenge ligt namelijk veel te dichtbij om nog in toeval te geloven :)
Na die 300 yards zou het hotel rechts moeten liggen. En ja, na ongeveer 300 yards zagen we inderdaad aan de rechterkant de straat. Peter reed helaas te snel om nog af te kunnen slaan, maar hij keerde snel in een straat aan de linkerkant. We reden dus terug en gingen op zoek naar het juiste huisnummer. Aan het eind van de straat keken we elkaar teleurgesteld aan. Hier waren de huisnummers 1 en 2. We keerden weer en gingen terug naar het het begin van de straat. Daar stond dat hier huisnummers 1-61 waren. Waar was dus nummer 70? Nu bleek plotseling dat de straat waarover we hierheen waren gereden vanaf de zijstraat dezelfde naam droeg. En ja hoor, even verderop lag de inrit naar ons hotel. Een rustiek gelegen pand met een grote oprijlaan. Hier parkeerden wij ons trouwe automobiel en gingen we met de tassen naar binnen. Na het inchecken hebben we ons even terug getrokken op de kamer om tot rust te komen en de laatste vijf minuten van startrek te kijken.

Diner

Na het omkleden zijn we gaan eten. Tijdens een drankje in de lounge kwamen we tot de conclusie dat de menukaart wel heel lekker was, maar omdat wij ons op dat moment een beetje uitgeblust voelden, zagen we geen geschikt menu. Ik heb toen aan de hoofdober gevraagd om een simpel menu omdat ik last van mijn maag zou hebben, (a little white lie?). Geen "ham and eggs", maar wel een simpele kippeborst. Bij aankomst in het restaurant bleek die kippeborst wel erg gekruid te zijn. Ik heb me dapper opgesteld en alles opgegeten. Daarna zijn we nog even naar de lounge gegaan voor het traditionele engelse kopje thee. (Alleen doen die dat om 3 uur, niet na het eten!)
Al snel hebben we ons weer terug getrokken in de kamer voor een heerlijk heet bad, "the terminator" gekeken en een goede nachtrust tot ons genomen.